De eerste nacht zat erop en met die warme temperaturen is het best wel even wennen. Vandaag kon ik weer lekker rustig opstarten. Samen met nog 2 andere vrijwilligers kregen we aan het einde van de morgen een training over het vluchtelingenkamp. Hierin werden wat basisregels gedeeld, bijvoorbeeld over man/vrouw verhoudingen en kregen we een beter beeld van de omstandigheden in het vluchtelingenkamp. Zo blijkt dus dat de meeste vluchtelingen uit Gaza komen, wat ik niet had verwacht. Na de training gingen we door naar het kamp. Vanaf een afstand is al te zien dat het omheind is en er daardoor uit ziet als een gevangenis.
Toen we aankwamen bij het kamp moesten we eerst geregistreerd worden, daarna door de beveiliging en toen waren we in het kamp. (Dit is elke dag dezelfde routine, je laat je rijbewijs zien, ze noteren je naam, je krijgt een pasje en mag het kamp in). Er zijn ontzettend veel hekwerken om het zo maar even te zeggen, dus elke keer als je daardoor heen moet, dan zit daar een beveiliger en moet je wachten totdat zij het hek opendoen. Dit is zeker geen beroep om jaloers op te zijn. Deze beveiligers zitten de hele dag te wachten en af en toe doen ze een hek open volgens mij. Als het onrustig is, dan moeten ze natuurlijk wel op scherp staan.
Eenmaal binnengekomen kregen we een rondleiding door het kamp. Er zijn nu ongeveer 550-600 mensen in het kamp. Daarnaast werd ons verteld dat de residents, zo noemen we de vluchtelingen, per maand €65,- krijgen, voor gezinnen is dit natuurlijk erg weinig. De mensen krijgen wel elke dag 2x eten. Dit eten is wekelijks hetzelfde, dus als mensen hier wat langer zijn, kunnen ze daar wel over klagen, wat begrijpelijk is. De witte isoboxen zijn voorzien van airco, dus dat is ontzettend fijn, omdat het erg warm is. Afgelopen week is het de hele 30 graden of warmer geweest.
Om 4 uur sloten we de dag met elkaar af. Daarna nam ik met nog wat anderen weer een duik in de zee.
Reactie plaatsen
Reacties